Պետրիավիչուսը և Ուլիանկան
Ուլիանկան անհամբերությամբ սպասում էր իր ընկերոջ հետ ճամբարային ճամփորդությանը, որովհետև երեխան գիտի, որ դա լինելու է ամբողջ գիշեր: Նա չի կարող ակնկալել, որ նրան միայնակ ձեռք կբերի անտառում, այնպես որ նրանք կարող են մերկ վազել և կենդանիների պես լափել: Եվ երբ այդ տղան ուժեղ ծիծաղում է նրա թաց ճաքերի վրա, նա կարող է գոռալ այնքան բարձր, որքան ցանկանում է, քանի որ կիլոմետրերով ոչ ոք չկա նրան լսելու:
